Mijn ideale vliegerplek, met alle Don’t van het vliegeren

Werkelijk alles wat je moet vermijden als vliegeraar is aanwezig op het veldje waar ik door de weeks bijna dagelijks aan het vliegeren ben. Neem een vlieger handleiding en streep maar af.

Niet vlak langs een weg vliegeren. Check, aanwezig het veld ligt ongeveer 50 meter van een doorgaande weg.

Niet dicht bij hoogspanningskabels vliegeren. Check, ongeveer 200 meter aan de andere kant.

Niet bij kinderen en dieren vliegeren. Check de schapen staan in de wei.

En dan mag je blij zijn met schapen. Hiervoor vloog ik op een veldje van een paar boeren verderop. Op een vlucht strook parkeerplaats kon ik dan de auto parkeren langs de drukke weg en dan de weg over en een 4 meter lange sloot oversteken over een oude spoorweg biels die eigenlijk al zo verrot was dat deze elk moment het zou kunnen begeven. Als het ’s ochtends had gevroren was het niet mogelijk de biels over te steken. De biels lag immers ook nog een beetje scheef waardoor je al begon te glijden over het bevroren hout. Het laatste wat je wilde was door het dunne ijs vallen in de sloot met een 170 cm lange tas om je nek.

Op dit veldje zette de boer in de voorjaar zijn kalveren neer. Hij had mij zijn telefoonnummer geven, indien ik een kalf aantrof in de sloot. Het was geen probleem tussen de koeien te vliegen. Er was echter 1 probleem, de kalveren zagen me als een leuk speeltje en kwamen dus direct om je heen staan, als het dan gelukt was de vlieger toch omhoog te krijgen, tussen de kalveren. Gingen de beesten letterlijk met je spelen, niets leuker om lekker je kop te schuren tegen een schouder of een rug. De vliegertas moest het ook ontgelden. Na een uur zat ik geheel onder de kalver haren en mijn vliegertas zat ook flink onder de haren.

Een leuke ochtend in de wei, maar van vliegeren kwam niet veel terecht.

Het veldje wat ik nu had was veel beter en de schapen, die rennen altijd zover mogelijk weg van mij het veld in. Bij aankomst staat er al een mooi welkomst bord van de boer. Gelukkig heb ik toestemming van de boer om zijn grond te gebruiken om te vliegeren. Het welkomst comité wacht mij al op. Goede stevige schoenen zijn wel gewenst, want het gras kan redelijk sompig zijn na een bui en de schapen laten nog wel eens stevige keutels achter. (echter niets vergeleken met een vlaai van een kalf)

Tussen twee sloten in heb ik een terrein van ongeveer 50 meter, met lijnen van 45 meter kan ik dan de vlieger net oplaten, echter is het goed oppassen dat je niet achteruit loop de sloot in. De beste tactiek is zelf in het midden van het veld gaan staan en de vlieger over de sloot landen in het veld aan de andere kant. Maak je een crash, waarbij de vlieger hulp nodig heeft om te herstarten, dan is een lange wandeling om de sloot gewenst. Een stevige ‘walk of shame” en een reden om erg je best te doen.

Naast het water en de keutels is het ook oppassen voor de paaltjes die hier en daar opsteken, een vlieger of lijn vouw je makkelijk om een paaltje. De wind is een typische binnenland wind, zeer onstabiel en draaierig, het is hard werken om de sport vlieger goed te vliegen.

Waarom ik dit alles dagelijks trotseer? Simpel. Het veld ligt 5 minuten van mijn werk, ideaal dus om ’s ochtend s voor alle files naar toe te rijden en nog een uurtje te kunnen vliegeren. Met het dauw op het gras, de frisse boeren lucht en de wind in mijn vliegerzeil, lekker sporten en de geest even resetten voor een nieuwe hectische dag op kantoor.

Als ’s ochtends de wind het laat afweten is het ook mogelijk nog even snel na kantoor het veld in te gaan voordat de wind geheel inzakt in de avond.

En alle obstakels op het veld, daar wen je vanzelf aan, sterker nog je traint jezelf om op een krap veld te vliegen en goed om je heen te kijken waar je loopt. Met een STACK wedstrijd is elk wedstrijdveld een luxe en elke wind best wel goed.

Voor iedereen die serieus wilt gaan trainen voor vlieger wedstrijden, vergeet die ideale vliegerplek, de beste plek ligt bij jou om de hoek waar je dagelijks terecht kan.

Vergeet niet even toestemming te vragen aan de eigenaar van de grond.

Stephen Versteegh

Berkel en Rodenrijs