27th Berck Vlieger Festival

Na het eerste koude avontuur dit jaar, werd ik weer uit de zak gehaald. Nu werden de wondjes onder de naaimachine gehecht. Terug in de zak en op weg naar en nieuw festival.

Na een voorspoedige reis kwamen we aan in Berck waar jaarlijks 1 van de grootste vlieger festivals wordt gehouden. Het Mascotte Kite Team bestond uit twee afdelingen, het Mascotte Air-4-Ce vlierlijns sport team en 3 leden voor de grote 1 lijns vliegers.

Bij aankomst in Berck mocht ik nog niet uit de tas, de wind was te sterk en de windvlagen zouden allicht schade aan mijn huid kunnen veroorzaken. De vrijdag was de wind sterk afgenomen en werd ik getoond aan de internationale vliegerwereld. De wind was nog steeds onstuimig dus ik werd laag onder de octopus gehangen met mijn staart over de hekken. Zo kon ik het voorbijlopend publiek een vriendelijk tikje geven met mijn 6 meter staart. Andere bekende vliegers werden om me heen gezet, zoals de Orca, de oranje beer en de oranje flying fish. Ook waren er veel nieuwe vrienden in de zee, zoals de grijze walvissen van David Gomberg uit de U.S. en de Nautilus onderzeeër uit Frankrijk.

De zaterdag was de wind erg vlagerig en weinig vliegeraars konden hun vlieger goed in de lucht houden. Wederom werd het festival verrast door enkele sterke windvlagen en besloten werd om mij vandaag niet op te laten. De Octopus en de orca konden deze wind goed aan en hebben ook de gehele dag gevlogen.

Zondag was het Mascotte Kite Team als eerste op het strand. We wilden zeker mij weer gaan vliegen en nu konden ze me uitleggen voordat het veld vol was. Er stond geen wind, maar zeer gedreven werd ik toch gevuld met lucht en met de zon erbij duurde het niet lang voordat ik ging vliegen door de warme lucht. De wind nam iets toe, maar ik wilde niet vliegen. De lifter vlieger trok mij niet van de grond, maar goed ik weeg dan ook zo’n 35 kg, daar is wel wat wind voor nodig.

Het Mascotte Air-4-Ce had de wacht overgenomen zodat de drie 1 lijns vliegeraars konden lunchen en hier gebeurde het dat ze mij uit het vliegerveld trokken en over het publiek droegen. Het publiek schrok wel toen ik met mijn 30 meter hun kant op kwam. Via een omweg werd er een weg gezocht naar het naburig veld van de Franse vliegerclub Awita. Deze hadden enkele lichte grote vliegers in de lucht en hier kon ik prima onder hangen. Eindelijk kon ik mijn vinnen lekker strekken op zo’n 20 meter hoogte. Toch leuk hoe zo’n samenwerking kan werken en je nieuwe vrienden maakt.